«Хто не ведае свайго мінулага – той не мае будучыні»

(Народная мудрасць)

Выхаваць свядомага грамадзяніна і патрыёта азначае сфарміраваць у дзіцяці комплекс вызначаных ведаў, асобасных якасцяў і рыс характару:

– патрыятычную накіраванасць, грамадзянскую адказнасць і мужнасць;

– павагу да бацькоў, свайго радаводу, традыцый і гісторыі роднага народа;

• дысцыплінаванасць, працавітасць, творчасць, клопат аб прыродзе і экалогіі роднай зямлі;
• паважлівае стаўленне да культуры, вераванняў, традыцый і звычаяў нашага народа.

Каб дзеці сталі творцамі свайго лёсу, неабходна, каб яны трывала засвоілі духоўнасць, культуру роднага народа, глыбока пранікліся нацыянальным духам, ладам жыцця і мыслення. Для гэтага неабходна вярнуцца да маральных традыцый выхавання дзяцей: імкненне да дабра і прыгажосці, справядлівасці і праўды. Бо дзіця не нараджаецца маральным ці амаральным, ён паступова становіцца такім у залежнасці ад таго, у якім асяроддзі, у якіх умовах жыве, якое атрымлівае выхаванне. Для гэтага дарослым трэба паказваць прыгажосць прыроды, слухаць духоўнуго музыку, чытаць мастацкія літаратурныя творы, знаёміць з дэкаратыўна- прыкладным мастацтвам. Таму бацькі павінны стаць прыкладам для малых» рабіць дабро самім і накіроўваць дзяцей на такія ж праявы, як ветлівасць, спачуванне, міласэрнасць.

Выхоўваць духоўныя каштоўнасці трэба з першага года жыцця. Дзеці пазнаюць усё праз гульню і цацкі.

Дарослыя прывыклі купляць цацкі ў крамах і супермаркетах, а раней выраб цацак быў выдатным рамяством рукадзельніц.

Вясной дзеці з асаблівым стараннем майстравалі розныя свістулькі, упрыгожваючы іх мастацкімі малюнкамі.

Дзяўчынкі ўмела плялі вянкі, рабілі лялькі. Пад восень, калі з поля збіралі гародніну, дзеці майстравалі пацешныя маскі. Вымалі мякаць з гарбуза, выразалі вочы, нос і рот, а ўнутр устаўлялі свечку. Увечары, як змяркалася, выходзілі на вуліцу.

Дарослыя ствараюць умовы знаёмства дзяцей з народнай гульнёй і цацкай. Выхаванне юнай душы – сапраўднае мастацтва, якое будавалася на ідэі дабра. А дабро, выяўляецца з першымі пробліскамі свядомасці, з першымі ўяўленнямі і думкамі пра навакольны свет. Сухамлінскі пісаў: «Гульня – гэта велізарная светлае акно» праз якое ў духоўны свет дзіцяці ўліваецца жыватворны струмень уяўленняў, паняццяў. Гульня – гэта іскра, якая запальвае агеньчык дапытлівым і дапытлівасці». Падыходзячы да народнай цацкі з педагагічнага пункту гледжання, мы бачым, што яна заснаваная на тонкім веданні псіхалогіі дзіцяці і рознабакова ўздзейнічае на развіццё яго пачуццяў, розуму, характару і інтэлекту.

Крыніца:

Інтэрнэт-сайт https://www.maam.ru/detskijsad/konsultacija-dlja-roditelei-narodnye-igrushki-v-zhizni-doshkolnikov.html

Выхавальнік дашкольнай адукацыі

вышэйшай кваліфікацыйнай катэгорыі                    М.М.Раманоўская